Όταν ετοίμαζα το ταξίδι μου στο Άμστερνταμ ήξερα ότι είναι στην Ολλανδία. Αφού έφτασα όμως εκεί κατάλαβα ότι δεν είναι έτσι… Το Άμστερνταμ δεν είναι στην Ολλανδία. Ζει εκεί. Δεν είναι μια πόλη που απλώς υπάρχει. Είναι ένας οργανισμός που αναπνέει, ξυπνάει και κοιμάται, διασκεδάζει, δουλεύει, ξεκουράζεται, επιθυμεί και εύχεται. Ό,τι κι αν έχεις ακούσει δεν είναι αρκετό για να περιγράψει αυτό που βλέπεις φτάνοντας. Το Άμστερνταμ συνδυάζει όλα τα όμορφα στοιχεία από διαφορετικές πόλεις. Σου αρέσει το Λονδίνο; Θα σου αρέσει και το Άμστερνταμ. Αγαπάς το Παρίσι; Θα αγαπήσεις και το Άμστερνταμ. Αν πάλι δεν έχεις δει τίποτ’ άλλο από Ευρώπη μπορείς άνετα να ξεκινήσεις από εκεί ακόμα κι αν έχεις μόνο ένα Σαββατοκύριακο (ρίξε μία ματιά στο Low Fare Calendar της Aegean και θα δεις πόσο απλό είναι).
Άλλωστε στο Άμστερνταμ δεν χρειάζεσαι μια βδομάδα για να δεις τα αξιοθέατα. Το Μουσείο του Βανγκ Γκογκ, το σπίτι του Rembrant και το Rijksmuseum καλύπτουν ίσα – ίσα τις ενοχές σου. Παραδόξως, αυτό το ενοχικό το έχουν κυρίως οι Έλληνες τους οποίους και συναντάς στα μουσεία να θαυμάζουν τα έργα των καλλιτεχνών με τον δικό τους μοναδικό μεγαλόφωνο τρόπο. Κατά τα άλλα, αυτό που αξίζει είναι να περπατήσεις στους δρόμους, να χαθείς, να αλλάξεις προορισμό και κυρίως να μην έχεις κάποιο συγκεκριμένο πλάνο που πρέπει να ακολουθήσεις. Το Άμστερνταμ μπορεί να γίνει σκηνικό από παραμύθι αν το αφήσεις να σε παρασύρει στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του, στα κανάλια και τα μικρά στενά που έχουν και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Ακόμα και αν είσαι λάτρης της urban αισθητικής η πρωτεύουσα της Ολλανδίας διαθέτει σημεία που θα σε συναρπάσουν. Το Jordaan του Άμστερνταμ, που κάποτε ήταν η περιοχή της εργατικής τάξης, σήμερα είναι πολύ γνωστό hot spot αφού εκεί μένουν και συχνάζουν σπουδαστές, νέοι καλλιτέχνες, επιχειρηματίες με άποψη και δημιουργικοί επαγγελματίες. Στο Jordaan το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να χαθείς μέσα στα στενά, ανάμεσα στα γραφικά κανάλια, να σταματήσεις για καφέ σε κάποιο από τα δεκάδες καφέ, να χαζέψεις στις γκαλερί Τέχνης τις αναπάντεχες εκθέσεις και να γεμίσεις το μυαλό σου εικόνες χαζεύοντας τόσο τα μικρά μαγαζιά όσο και τους περαστικούς. Αν πάλι θέλεις να αγοράσεις κάτι από το Άμστερνταμ και δεν εννοώ κάποιο τουριστικό σουβενίρ, η περιοχή Pijp είναι αυτή που πρέπει επισκεφτείς. Εκεί πραγματοποιείται η Albert Cuypmarkt, μια από τις πιο γνωστές και πολυάσχολες υπαίθριες αγορές στην Ευρώπη. Καθημερινά προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες αλλά ιδιαίτερα τα Σάββατα είναι σημείο αναφοράς της πολής. Εκεί θα βρεις πάνω από 300 πάγκους με αγαθά που ποικίλουν από φρέσκα προϊόντα ως ενδύματα και μικροπράγματα τα οποία μπορείς να αποκτήσεις σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές!
Απ’ την άλλη, στο Άμστερνταμ κάθε εβδομάδα μπορείς να παρακολουθήσεις κι ένα ξεχωριστό καλλιτεχνικό φεστιβάλ. Πολλά από αυτά έχουν μακρά παράδοση καθώς οι Ολλανδοί διατηρούν τα έθιμά τους με ευλαβικό τρόπο, ενώ φυσικά δε λείπουν οι συναυλίες και τα θεάματα της σύγχρονης καλλιτεχνικής σκηνής. Με πάνω από 300 events κάθε χρόνο, είναι σίγουρο ότι κάτι θα βρεις που να σε ενδιαφέρει όσο βρίσκεσαι εκεί. Ή ακόμα και να προγραμματίσεις το ταξίδι σου σε σχέση με κάποια συναυλία ή event που θέλεις να δεις. Με την Aegean αυτό γίνεται πολύ εύκολα αφού πραγματοποιούνται 5 πτήσεις την εβδομάδα από Αθήνα (από 27/5), 3 πτήσεις την εβδομάδα από Ηράκλειο (από 22/4) και με 2 πτήσεις την εβδομάδα από Ρόδο (από 30/4). Όλα αυτά που γίνονται στις περιοχές εκτός κέντρου αξίζουν πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε sight seeing και φυσικά θα σε απομακρύνουν από την Dam, την κεντρική πλατεία της πόλης που όσο ωραία κι αν είναι δεν αποτελεί το πιο ενδιαφέρον σημείο για κάποιον που δεν θέλει να αρκεστεί στις τουριστικές βόλτες και την επίσκεψη στα γνωστά σημεία των τουριστικών οδηγών.
Άλλωστε, ακόμα και οι ίδιοι οι Ολλανδοί, αμφιβάλλω αν γνωρίζουν ότι διαθέτουν πολιτιστικά αξιοθέατα, εκτός βέβαια από εκείνους που κόβουν τα εισιτήρια στα μουσεία, τους ξεναγούς και τους φύλακες. Αλλιώς δεν εξηγείται γιατί όταν ρωτάς έναν Ολλανδό που είναι το σπίτι του Rembrant σε κοιτάει με απορία σαν να προσπαθεί να θυμηθεί ποιος είναι ο κύριος και γιατί θα έπρεπε να ξέρει που μένει. Τελικά η συζήτηση καταλήγει στην Ελλάδα και στα νησιά… γιατί ναι φυσικά και σε ρωτάνε από πού είσαι και σχολιάζουν ακριβώς όπως όλοι οι Ευρωπαίοι: «Aaah, Corfu, Crete, Mykonos… beautiful!» Οι κάτοικοι του Άμστερνταμ, ωστόσο, δεν είναι οι κλασικοί ασπρουλιάρηδες, ξενέρωτοι, βόρειοι, κρύοι, μουντζούφληδες που έχουμε στο νου μας. Μάλλον για μεσογειακοί σου κάνουν που ξέβαψαν στον ήλιο. Και μάλιστα στον ήλιο κάποιας άλλης χώρας γιατί απλούστατα οι ίδιοι δεν διαθέτουν απ’ αυτό ειδικά τους μήνες μεταξύ Οκτωβρίου και Μαΐου. Η μόνιμη συννεφιά είναι κάτι που αναγνωρίζουν και οι ίδιοι ως μειονέκτημα αλλά δεν τους χαλάει πολύ. Το ότι άφησες την Ελλάδα με 22 βαθμούς μέσα Νοέμβρη τους μοιάζει με όνειρο αφού εκεί την ίδια περίοδο έχει 3 βαθμούς υπό κανονικές συνθήκες και -3 όταν φυσάει αυτός ο κρύος κεντροευρωπαϊκός αέρας.
Απ’ την άλλη, ο άσχημος καιρός, το κρύο, το χαλάζι, το χιόνι ή ο αέρας δεν τους χαλάει την διάθεση αφού αυτή είναι η δική τους καθημερινότητα. Και την ζουν χωρίς σιχτιρίσματα, φωνές και γκρίνια. Συγκεκριμένα, οι μοναδικές στιγμές που μπορεί να δεις Ολλανδό έτοιμο να βρίσει είναι όταν εσύ πας να περάσεις τον δρόμο αδιαφορώντας για το φανάρι αλλά και τον ποδηλατόδρομο που μεσολαβεί ανάμεσα στον δρόμο και το πεζοδρόμιο και οποίος διασχίζει όλο το κέντρο της πόλης. Στο Άμστερνταμ κόρνα δεν θα ακούσεις αλλά θα ακούσεις πολλά καμπανάκια από ποδήλατα και μέχρι να συνηθίσεις τον ήχο και να μάθεις να φυλάγεσαι, το να διαχίσεις τον δρόμο είναι επικίνδυνη υπόθεση.
Οι Ολλανδοί ποδηλάτες δεν πρόκειται να σταματήσουν σε καμία περίπτωση, ούτε καν να κόψουν ταχύτητα για να αποφύγουν τους πεζούς, οπότε η ευθύνη είναι όλη δικιά σου. Αν πάλι ελπίζεις ότι με το κρύο και την βροχή δεν θα δεις ποδήλατα think again! Στο Άμστερνταμ κυκλοφορούν με ποδήλατο κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες και μαζί φορτώνουν όχι μόνο τα παιδιά τους αλλά και τα βρέφη τους! Κι ενώ οδηγούν μπορεί να μιλάνε στο κινητό τους και να χαιρετούν με νεύματα φίλους και γνωστούς. Γενικά σαν λαός είναι συμπαθέστατοι, πολύ ευγενικοί, χαρούμενοι, ανοιχτοί και ιδιαίτερα ομιλητικοί – αν και η γλώσσα τους είναι τόσο άθλια που τα γερμανικά μπροστά της είναι ποίηση. Σε αφήνουν να μπεις χωρίς εισιτήριο στο τραμ μόνο και μόνο επειδή γουστάρουν και ο οδηγός μπορεί να τραγουδάει από τα μεγάφωνα και να λέει αστεία σε όλη τη διαδρομή!
Όσο για την φιλοξενία τους, θα έλεγα ότι μοιάζει περισσότερο με μεσογειακή παρά με κεντροευρωπαϊκή! Με τη βοήθεια της Aegean μπορείς να βρεις δωμάτιο σε ξενοδοχείο ή κανονικό flat σε πολύ καλή τιμή και να απολαύσεις μια περιποίηση που μοιάζει αρκετά με την ελληνική (ίσως χωρίς την πονηριά που είναι trademark του τουριστικού μας πολιτισμού).